این کتاب از اون داستان هایی داره که هرگز فراموش نمی شه. هاینریش بل، واضحه که خودش آدم عاشق پیشه ای بوده که این طور می تونه تمام زیر و زبرهای عاشقی رو شرح بده. ولی این کتاب یه نکته زیبا داره. نان سال های جوانی، در مورد عشق نیست، در مورد تاثیر "نان" بر عشق هست. من نقدهای حرفه ای و غیرحرفه ای این کتاب رو که خوندم -نقدهای به زبان فارسی- متوجه شدم اکثرا، در مورد فقر و عشق قهرمان داستان نسبت به زنی که از روستا برای معلم شدن به شهر اومده صحبت کردن. اما به نظر من، نکته اساسی کتاب این نیست. نکته در اینه که قهرمان کتاب، فندریش، پیش از دل بستن به خانم معلم، عاشق دختر رئیسش بوده و می خواسته باهاش ازدواج کنه. برخلاف بسیاری از اشخاص، که این تغییر رویه فندریش در عشق رو، خیانت تصور کردن، من نظرم اینه که نویسنده خواسته تاثیر دردهای مشترک رو در عمق رابطه نشون بده.
فندریش، طی سال های جنگ جهانی دوم، با قطحی، فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم کرده و در همین مدت رابطه ای عاطفی بین او و دختر رئیسش برقرار شده. دختری که در همون زمان که فندریش گرسنه بوده، در رفاه و آسایش و "با شکم سیر" زندگی می کرده. ساده لوحانه هست اگر فکر کنیم قهرمان کتابی که نویسنده اش، هاینریش بل هست، فقط چون از چشم و ابروی یه دختر جدید خوشش اومده، نامزدی و تعهدش با کس دیگه ای رو زیر پا بذاره. اون چه که فندریش در خانم معلم جذبش شده، تجربه فقر هست.
فندریش در جایی از کتاب به دختر رئیس، می گه:
گمان می کنم اگر تو هم آن وقت ها، فقط یک بار به من نان می دادی، برایم غیرممکن بود که به خودم اجازه بدهم اینجا بنشینم و با تو این طوری صحبت کنم".
مساله دقیقا اینه که وقتی شور و احساسات اولیه از بین بره، همیشه اون کسی در عشق پیروز هست که از نظر فکری و فرهنگی بیشترین اشتراکات رو با ما داره.
*برگردان محمد اسماعیل زاده
رو ,عشق ,کتاب ,ای ,دختر ,نان ,اینه که ,در مورد ,سال های ,این کتاب ,فقر و
درباره این سایت